Plastično kazalište i selektivni realizam Tennesseeja Williamsa
Article Sidebar
Ovo djelo je licencirano pod licencom Creative Commons Attribution 4.0 Međunarodna licenca.
Anafora provides open access to all its content to support greater global exchange of knowledge. Articles are distributed under the terms of the Creative Commons Attribution 4.0 International License, which permits unrestricted use, distribution, and reproduction of the full texts of the journal’s articles and allows readers to use them for any other lawful purpose, without the author’s and the publisher’s permission, provided that the original work is properly cited.
Copyright for articles published in this journal is retained by the authors, with first publication rights granted to the journal (this applies to both the print and electronic issues). By virtue of their appearance in this open access journal, articles are free to use, with proper attribution.
Main Article Content
Sažetak
Uvođenjem pojma „plastičnog teatra“, utemeljenog na ekspresionizmu i simbolizmu, Tennessee Williams rano u karijeri potvrđuje sklonost k eksperimentiranju u teatru. Uz tematiziranje same ideje „plastičnog teatra“ i selektivnog realizma, kao i njegova sveprisutnog, osebujnoga lirskog izraza, rad uspostavlja odnos između ruskog formalizma i Brechtova epskog teatra kao važnih elemenata za razumijevanje nastanka Williamsovih (u to vrijeme novih) teatarskih praksi, te ukazuje na sličnosti i razlike između epskog i plastičnog. Rad također prikazuje na koji je način poetika „plastičnog teatra“ i njegove blaže inačice, selektivnog realizma, aktualizirana u samome dramatičarevu djelu. Odrednice selektivnog realizma, tehnike i elementi uporabljeni u svrhu postizanja cilja takvog teatra predstavljeni su sistematično i uključuju didaskalije, uporabu rekvizita, „odsutnu prisutnost“ (tiče se ekspresionističke kvalitete koja određuje radnju), jezik, uporabu glazbe i rasvjete, uporabu pripovjedača u drami, kao i vrste multimedijalnog zaslona. Teza da svi ti elementi pridonose uspješnijem prikazu određenih tematskih pitanja analizirana je kroz čitanje Williamsove drame Staklena menažerija (1944).