Modern Theater from Aesthetic Perspectives: Negation, Aesthetic Truth, and Temporal Dialectics in Eugene O’Neill’s Long Day’s Journey into Night
Article Sidebar
149-171
Ovo djelo je licencirano pod licencom Creative Commons Attribution 4.0 Međunarodna licenca.
Anafora provides open access to all its content to support greater global exchange of knowledge. Articles are distributed under the terms of the Creative Commons Attribution 4.0 International License, which permits unrestricted use, distribution, and reproduction of the full texts of the journal’s articles and allows readers to use them for any other lawful purpose, without the author’s and the publisher’s permission, provided that the original work is properly cited.
Copyright for articles published in this journal is retained by the authors, with first publication rights granted to the journal (this applies to both the print and electronic issues). By virtue of their appearance in this open access journal, articles are free to use, with proper attribution.
Main Article Content
Sažetak
Moderna estetika fascinira je kakvoćom empirijskih izraza u umjetnosti u kojoj najnedohvatljiviji oblici iskustava traže utočište za opstanak kroz temporalnu dijalektiku. Dok moderna umjetnost nastoji transcendirati svoje inherentno iskustvo patnje kroz negiranje sociopolitičke stvarnosti nametnute supresivne boli, estetska teorija Theodora Adorna povezuje se s proučavanjem nediskurzivnoga oblika iskustva koji se odnosi na prolaznu prirodu višeslojne istine, kompromitirajući samorefleksivnu i subjektivno vremensku bit na kojoj završavaju sva estetska pitanja. U skladu s tim, ovaj članak ima za cilj pristupiti mentalnomu teatru Eugenea O’Neilla iz nove perspektive, priznajući značenje temporalne dijalektike u modernoj estetici. Aktualna istraživanja stoga proučavaju O’Neilleovo Dugo putovanje u noć na temelju elemenata temporalne dijalektike i estetske negacije, potvrđujući značenje ovih elemenata u detektiranju ultimativne estetske istine u književnim djelima.